എന്‍റെ പ്രണയം...

പ്രണയം ഇങ്ങനെയുമുണ്ട്...
സംഭവിച്ചു പോകുന്നവ...
നമുക്കിടയിലെതുപോലെ...
കാലം തെറ്റി പെയ്യുന്ന ഒരു മഴ പോലെ...
നിനചിരിക്കാതേ...ഒരു സൂചന പോലും തരാതെ...
പൊടുന്നനെ...
അത്രയേറെ ശക്തമായി..
നിറഞ്ഞു പെയ്യും..
മരം കണ്ണുകളടച്ചു, തല കുനിച്ചു നില്‍ക്കും...
എത്ര വേനല്‍ക്കാല ദാഹമാണ്
ഇവിടെ തീരുന്നത്..
പല താളത്തിലും മഴ പറയുന്നു...
ഇതാണ് നിന്റെ ജീവിതം..
അതെ..ഇത് തന്നെ..
പക്ഷേ...മഴപ്പിറ്റെന്നു..
മരമൊന്നു ഉണരുമ്പോഴേക്ക്..
സൂര്യവെളിച്ചം മാത്രം..
ഒരു തണുപ്പ് മാത്രം ബാക്കിയാക്കി...
എത്ര അകലെയാണ്..
നീ മറഞ്ഞത്..
എങ്കിലും എനിക്കിത് മതി..
ഓരോ വേനല്‍ക്കാലവും കുടിച്ചു തീര്‍ക്കാന്‍..
ഈ ഒരു തുള്ളി തണുപ്പ് മതി..
നന്ദി..എന്റെ കൂട്ടുകാരാ...
ചിലപ്പോള്‍ പ്രണയം ഇങ്ങനെയുമുണ്ട്...
നമുക്കിടയിലെതുപോലെ...
നഷ്ടപ്പെടുന്നവ

നിറയെ പൂത്ത കൊന്നമരം പോലെ
കാഴ്ചകള്‍ നിത്യം പെയ്യുന്നു...
ചിതറിതെറിച്ചു
ഇലത്തുമ്പില്‍ ഒരു തുള്ളി ബാക്കിയാക്കുന്ന
മഴയെപ്പോലെ...
കാഴ്ചകളില്‍ ചിലത്
ഒരോര്‍മ നനവായി...
ചില കാണാക്കാഴ്ചകള്‍
ഒരു സ്വപ്നപൂത്തിരിയായി...
എന്നിട്ടും; ചിലത്..
തണുപ്പും ചൂടുമായി അവശേഷിക്കാതെ ..
കണ്ണില്‍ കത്തിയാളുന്നു...
ഈ തീക്കാഴ്ച്ചയുടെ പുകമറയില്‍..
എന്‍റെ ഇന്നലെകളുടെ പുഴ കുടിച്ചു
ഞാന്‍ ദാഹം തീര്‍ക്കുന്നു...
നാളെകളിലെ കൊന്ന തണുപ്പ് ഒട്ടി
ഇന്നത്തെ പൊള്ളലില്‍ നിന്നും
രക്ഷനേടുന്നു...
ഇന്നലെകളും നാളെകളും
ഒരുമിച്ച് സൃഷ്‌ടിച്ച ശൂന്യതയില്‍..
എന്നെയും കാണാതായി..
ഇന്നില്‍ ഒരു നിഴല്‍ മാത്രമേ ബാക്കി...